الهی!

 تو آنی که از بنده ناسزا بینی و به عقوبت نشتابی...از بنده کفر میشنوی و نعمت

از وی باز نگیری...توبت و عفو بر وی عرضه می کنی و به پیغام و خطابِ خود

 او را می بازخوانی و گر باز آید وعده مغفرت می دهی که: 

*اِنْ یَنْتََهوُا یَغفِرلََهُم ما سَلَفْ*

چون با دشمن بدکردار چنینی،چه گویم که با دوستان نیکوکار چونی...؟

من چه دانستم که مزدور است کسی که او را بهشت راس المال است...و عارف

اوست که در آرزوی یک لحظه وصال است....من دانستم که حیرت به وصال تو

طریقست...و ترا بیش جوید که در تو غریق است...