هر کسی به شخصیت خویش علاقه‌مند است. خودش را دوست دارد. دلش می‌خواهد دیگران به شخصیت او احترام بگذارند. هر کس شخصیت او را محترم بشمارد ، محبوبش واقع می‌شود. از توهین کنندگان متنفر است.
بزرگداشت همسرشما را کوچک نمی‌کند ، لیکن به او نیرو و توانایی می‌بخشد و برای کوشش و فعالیت آماده‌اش می‌گرداند.
حب ذات و علاقه به احترام یک امر غریزی است ، لیکن همه کس حاضر نیست احساس درونی شوهر شما را اشباع کند و به وی احترام بگذارد. در خارج منزل باافراد گوناگون و بی‌ادب برخورد می‌کند و بسا اوقات مورد توهین قرار می‌گیرد. و به شخصیتش لطمه وارد می‌شود. از شما که یار و غمخوارش هستید انتظار دارد اقلا در خانه احترامش کنید .بزرگداشت او شما را کوچک نمی‌کند ، لیکن به او نیرو و توانایی می‌بخشد و برای کوشش و فعالیت آماده‌اش می‌گرداند.
خانم گرامی!
به شوهرت سلام کن. همیشه با لفظ شایسته ، او را مخاطب قرار بده. موقع سخن کلامش را قطع نکن. به او احترام کن. با ادب حرف بزن. بر سرش داد نزن.
اگر با هم به مجلسی می‌روید او را مقدم بدار. او را با اسم صدا نزن. در حضور دیگران از او تجلیل و تعریف کن. به فرزندانت سفارش کن به پدرشان احترام بگذارند. اگر بی‌ادبی کردند توبیخشان کن. در حضور مهمان‌ها نیز احترامش بگذار و به اندازه آن ها بلکه زیادتر از او پذیرایی کن. مبادا در مجلس مهمانی وجود شوهرت را نادیده بگیری و تمام توجهت به مهمان‌ها معطوف باشد.
وقتی درب منزل را می‌زند سعی کن خودت درب را باز نموده با لب خندان و چهره‌ی باز به استقبالش بروی. آیا میدانی همین عمل کوچک چه اثر نیکویی در روح شوهرت خواهد گذاشت!!
بزرگداشت او شما را کوچک نمی‌کند ، لیکن به او نیرو و توانایی می‌بخشد و برای کوشش و فعالیت آماده‌اش می‌گرداند.
شاید در خارج منزل با ده‌ها مشکل مواجه بوده و با روح پژمرده وارد منزل شود. استقبال کردن شما با لب خندان روح تازه‌ای در کالبد خسته او دمیده و دلش را آرامش می‌دهد.
در حضور مهمان‌ها نیز احترامش بگذار و به اندازه آن ها بلکه زیادتر از او پذیرایی کن.
ممکن است خانم‌ها از این سخن تعجب نموده بگویند: چه پیشنهاد عجیبی! زن به استقبال شوهر برود و خوش آمد بگوید! شخص بیگانه و غریبی که نیست تا احتیاج به استقبال و خوش آمد داشته باشد!
البته این طرز تفکر از تربیت غلط ماست، کی گفته که برای دوستان و خویشان لازم نیست ادب و احترام را رعایت کنیم. مهمانی که به منزل شما وارد می‌شود از او استقبال می‌کنید ، خوش آمد می‌گوئید ، احترام می‌کنید ، پذیرائی می‌نمائید و این عمل را یک رفتار عقلائی و یکی از آداب و رسوم زندگی می‌شمارید.
از شما انصاف می‌خواهم ، مردی که از صبح تا شب برای تامین زندگی و رفاه و آسایش شما تلاش می‌کند و در این راه با صدها مشکل روبرو شده، آنگاه حاصل دسترنج خویش را در طبق اخلاص نهاده ، درب خانه را می‌کوبد که در اختیار شما بگذارد ، آیا ارزش آن را ندارد که برای خوشنودی و احترام او تا درب خانه قدم رنجه فرمایید و با لب خندان یک خوش آمد گفته دلش را شاد گردانید؟
نگویید: چون با هم مانوس هستیم انتظار احترام ندارد ، بلکه از شما بیشتر از دیگران انتظار احترام دارد. اگر احترام نکردید و سکوت کرد دلیل آن نیست که توقع ندارد ، بلکه برای رعایت شما از خواسته درونی خویش صرف نظر نموده است.
خانم محترم!
اگر به شوهرت احترام نمودی او هم در مقابل به شما احترام خواهد گذاشت. رشته محبت در میان تان استوارتر و پیمان زناشویی بادوام‌تر خواهد شد. به خانه و زندگی و کسب و کار دلگرم می‌شود و نتیجه‌اش عائد شما می‌گردد.
سایت تبیان